Belijdenis cadeau (BLOG)

Als christelijke boekhandel is de periode waarin (jonge) mensen geloofsbelijdenis doen altijd een bijzondere tijd. We zien daardoor ouders, oma's en opa's en andere familieleden en vrienden in de winkel of op onze website die iets willen kopen als belijdenis cadeau.

Wanneer je meer dan 20 jaar betrokken bent bij christelijke boekhandels ga je wel eens patronen zien. Veel meer, je ziet soms zelfs een zekere ontwikkeling. Jaren terug was het nog volstrekt logisch dat de cartoonist Dokus een cartoon maakte van een vader en een zoon voor een lege boekenkast, waarbij de vader opmerkte: "Je zou belijdenis kunnen doen…" Dit alles met het beeld dat degene die belijdenis doet, bedolven zou worden onder de belijdenisboekjes en naslagwerken.

In dat beeld is de afgelopen jaren een grote verandering gekomen. Het lijkt wel alsof een boek als belijdenisgeschenk niet meer zo vanzelfsprekend is. In de gegevens die we verzamelen rond onze website blijkt dat de zoekterm: 'belijdeniscadeau geen boek' (en verwante termen) maar liefst ruim 800x voorkomt in het afgelopen jaar. Een belijdenisgeschenk is blijkbaar niet meer automatisch een boek. Uit gesprekken met onze bezoekers blijkt dat men dat inmiddels wel heel breed interpreteert. Zo hoorde we pas dat een echtpaar zich hardop in de winkel afvroeg of hun zoon een boek moest krijgen of een zeer bijzondere versnapering voor zijn belijdenis. Als boekhandelaar ervaar je dat toch wel als een omslagpunt in de tijd.

Achter al die reacties hoor je de bezorgde toon van ouders en familieleden:gaat hij/zij dat belijdenisboek nog wel lezen? Als een soort zelfcensuur om teleurstelling te voorkomen, kiest men dan voor iets anders zoals bijvoorbeeld muziek, een christelijke film (vaak met een boodschap), een beeldje of een mok met een opschrift. Dat hebben we allemaal in huis. En er zijn veel gelegenheden te bedenken, waarbij dat een uitstekend cadeau zou kunnen zijn. Toch wringt er iets in je boekhandelaarshart. Ongemerkt denk je dan aan al die mensen die eerst inderdaad nooit lazen, maar opeens vol enthousiasme je komen vertellen dat er echt goede boeken zijn...

Er is weinig wat het gemoed van een boekhandelaar zo in verwarring brengt als de woorden: gaat hij/zij/ ik dat nog wel lezen…. Alle begrip wanneer iemand die 75+ is dit verzucht, omdat men zich op die leeftijd vaak wat beperkt tot een specialisme. Voor iedereen die jonger is, en dat over zich zelf óf anderen zegt, betekent het dat men blijkbaar afstand doet van leergierigheid, belangstelling en algemene vorming. Het komt over alsof het niet meer zinvol zou zijn om kennis te verzamelen. In dit verband zou je bijna Luther parafraseren met de oneliner: 'Als morgen de wereld vergaat, dan lees/schrijf ik vandaag nog een boek!'

Als kind onderweg naar school, kwam ik elke dag langs een huis, waar hele gewone mensen woonden. Hun levensmotto was: 'k leer nog. Je kwam er 's morgens langs en 's middags opnieuw. Mijn ouders waren van het type die je dan vroegen of je wist wat dat opschrift betekende. Om de zoveel tijd werd dan die vraag opnieuw gesteld en zo werd uiteindelijk de basis gelegd voor een leven lang leren.

Ontlezing betekent in veel gevallen dat men stopt met leren. Dan ziet men een boek op z'n best nog als een noodzakelijk kwaad, wat dan nog wel geduld wordt als het een soort handleiding zou zijn zoals je die ook krijgt bij een computer of telefoon. En dan zou de meest eenvoudige routekaart ook nog eens de beste zijn. Boeken die je in een paar stappen brengen bij een volledig geslaagd leven. Alsof dat zo maar bestaat…

De essentie van belijdenis doen is onder meer dat men een commitment uitspreekt met een plaatselijke kerk, maar ook met de kerk van alle tijden en plaatsen. Je zou dan een zekere nieuwsgierigheid vermoeden naar wat in de thuisgemeente en elders geloofd en geleerd wordt. Nieuwsgierigheid hoe dat verantwoord wordt of hoe zich iets in de praktijk ontwikkelde. Maar ook, hoe je dat persoonlijk maakt en onderzoekt wat je er mee kan in het dagelijks leven. Belijdenis doen kan geen eindpunt zijn van een leerproces, maar vormt misschien juist wel de start daarvan.

Wat ons betreft, kunnen er bij een belijdenis of een ander moment in de geloofsontwikkeling alleen al daarom, geen boeken teveel gegeven worden. Uiteraard zijn er boeken die meer gepast zijn en boeken die daar wat minder op aansluiten. Wij adviseren u graag daar bij. Om te beginnen kijken we dan graag met u naar de vraag of de belijdenis kandidaat wel of geen goede Bijbel heeft.……. Heeft hij of zij al een goede Studiebijbel………? Bij elke christelijke geloofstraditie is inmiddels een bijbel met uitleg die het Woord van God dichtbij brengt. Maar ook een andere bijbelvertaling dan gewend of juist een Engelse Bijbel kan nieuwe perspectieven geven.

En zoals ik met veel plezier terug denk aan dat opschrift bij dat huis, zo hopen we ook dat na enige tijd u de vraag stelt aan de belijdenis kandidaat: leer je nog steeds? Want de belijdenis... ja, moet en mag elke dag weer uitgelegd worden.

Cadeautips voor belijdenis:

Studiebijbels | Nederlandse Bijbel | Engelse Bijbel | Belijdeniscadeaus (o.a. boeken)